Gedragen door handen

Heel plotseling overlijdt een jonge moeder van 36 jaar oud. Een prachtige Peruaanse vrouw. Niemand heeft het zien aankomen, de ontreddering is groot. De kinderen zijn nog klein, 4 en 7 jaar. Het gezin is in shock, vader ontroostbaar. Haar ouders en een zus boeken op stel en sprong een vlucht uit Peru, en arriveren op tijd voor de crematie in Nederland.

De familie schakelde mij in om foto’s te maken. Het was een enerverende, maar ook heel bijzondere dag. De herdenkingsdienst werd gehouden in een katholieke kerk. Deze zat helemaal vol met vrienden, familie en bekenden van het gezin en met de klasgenootjes van de twee jongens. De vrouw had veel Zuid-Amerikaanse vrienden en vooral vriendinnen. En die zorgden voor een heel speciale sfeer. Er werd een katholieke mis opgedragen, waarvan sommige gedeelten in het Spaans waren. Dat gold ook voor enkele toespraken die werden gehouden.

Veel handen houden haar samen vast

Na de dienst begeleidde de naaste familie de vrouw naar het In het crematorium. Daar namen ze afscheid van hun moeder, vrouw, dochter, zus en nichtje. De kist stond in de zaal, en iedereen eromheen, terwijl ze elkaar en de kist vasthielden. Daarna begeleidden ze haar naar de oven, waar ze haar echt los moesten laten.

Eenmaal thuisgekomen bekeek ik de foto’s. Wat mij opviel waren al die handen. Samenzijn. Handen en handjes die meehielpen met het sluiten van de kist. Die op de deksel lagen bij het afscheid. En de kinderen die elkaar vasthielden. Zoveel handen hebben haar weggebracht naar haar laatste rustplaats. Een prachtig beeld van een gedenkwaardig afscheid.