“Ik weet nog wel een familielid die kan fotograferen”

Vaak besluit een familie om mij niet in te schakelen. Ze kiezen ervoor om een familielid te vragen om de foto’s van het afscheid te maken. Dat is goedkoper, en dat snap ik heel goed. Ook voelt iemand uit de eigen gelederen natuurlijk vertrouwder dan een fotograaf die je niet goed kent. Maar tegelijkertijd realiseren mensen zich niet wat ze dan van iemand vragen. Lees hieronder de ervaring van m’n vriendin Roos.

Roos’ tante was overleden. “Hoe was de uitvaart?” vroeg ik. “Was het mooi? Heb je goed afscheid van je lieve tante kunnen nemen?” Dat interesseert me natuurlijk hevig! Roos verschoot van kleur. “O, Anna, ik schiet weer in de stress als ik er aan denk”, zei ze.

Familie vraagt om foto’s te maken

Roos is een toegewijde amateurfotografe. Tijdens familiefeestjes weet ze altijd op onverwachte momenten leuke foto’s te maken, waar iedereen altijd heel blij mee is. Dat doet ze ongevraagd en met heel veel plezier, je ziet dit ook altijd aan het resultaat af. Toen tante Sjaan overleed vroeg haar nichtje Susanne of Roos de foto’s wilde maken tijdens haar moeders uitvaart. “Jij hebt er echt oog voor, en wij willen zo graag een mooie herinnering hebben van het afscheid.”

Niet weigeren

Roos vertelt: “Natuurlijk wilde ik niet weigeren. Ik was juist heel erg blij dat ik iets voor m’n familie kon betekenen. Dus ik heb ‘ja’ gezegd. Maar eenmaal op de dag van de uitvaart kwam ik erachter waar ik eigenlijk ‘ja’ tegen had gezegd. Dit is helemaal geen gemakkelijke klus! Wat heb ik me ongelukkig gevoeld.”

Niet opvallen

Ze vervolgt: “Om te beginnen kijken mensen toch nog steeds een beetje raar op van een fotograaf. Ik voelde hun ogen in m’n rug prikken. Ik probeerde zo min mogelijk op te vallen, en dus zag ik ook af om flits te gebruiken. Maar het fotograferen in een kerk is qua aanwezig licht iets totaal anders dan tijdens een gezellige barbecue bij iemand in de tuin. Dus daar stond ik. Lens helemaal open, en het toestel op de hoogst mogelijke isowaarde ingesteld. Wat dacht je van het omgaan met tegenlicht als de kist van buiten een besloten ruimte in wordt gedragen? Ik had geen tijd om m’n camera daar pijlsnel op in te stellen. Achteraf is er behoorlijk veel ruis te zien. En veel foto’s zijn bewogen.”

Vaak te laat

Dan is het ook nog een kunst om op het juiste moment op de juiste plek te zijn. “An, foto’s maken van een uitvaart is een vak! Hoe ga je om met mensen die verdrietig zijn? Wel een foto maken? Juist niet doen? Ook het pakken van de mooie momenten is a hell of a job. Ik was vaak net te laat op de plaats waar iets gebeurde. Of ik stond net op de verkeerde plek. Terwijl ik me zo verantwoordelijk voelde voor het mooie eindresultaat. Het was een crime.”

Geen afscheid kunnen nemen

Achteraf kwam de kater. “Wat ik echt heel erg vind is dat ik geen afscheid heb kunnen nemen van m’n eigen lieve tante. Door de stress ben ik daar niet aan toegekomen. Wat verschrikkelijk jammer. Terwijl ik ook nog vind dat het resultaat beneden de maat is. Had de familie maar een professional ingeschakeld. Dan hadden zij nu mooie foto’s en kon ik terugkijken op een goed afscheid.”
Lieve mensen, lees deze ervaring. Ik ben het uiteraard helemaal met haar eens. Een mooi afscheid is zo belangrijk. Laat het vastleggen aan een professional over, wij weten hoe het werkt, lopen niet in de weg en maken iets prachtigs. Gun je fotograferende familieleden een mooie dag. Daar zijn wij uitvaartfotografen nu eenmaal voor. Het kost wat, maar dan heb je ook wat. Een prachtige herinnering voor altijd.